predominare
See also: predominaré
Italian
Etymology
Borrowed from Latin praedominārī (“to predominate”).
Verb
predominàre (first-person singular present predòmino, first-person singular past historic predominài, past participle predominàto, auxiliary avére)
- (intransitive) to predominate
- (intransitive) to excel
Conjugation
Conjugation of predominàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Derived terms
- predominante (“predominant”)
- predominio (“predominance”)
Anagrams
Romanian
Etymology
Noun
predominare f (plural predominări)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | predominare | predominarea | predominări | predominările | |
| genitive-dative | predominări | predominării | predominări | predominărilor | |
| vocative | predominare, predominareo | predominărilor | |||
Spanish
Verb
predominare
- first/third-person singular future subjunctive of predominar