pretiatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of pretiō.

Pronunciation

Participle

pretiātus (feminine pretiāta, neuter pretiātum); first/second-declension participle

  1. (Late Latin) (having been) esteemed, prized, or valued
  2. (Medieval Latin) (having been) appraised, assessed, or valued

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative pretiātus pretiāta pretiātum pretiātī pretiātae pretiāta
genitive pretiātī pretiātae pretiātī pretiātōrum pretiātārum pretiātōrum
dative pretiātō pretiātae pretiātō pretiātīs
accusative pretiātum pretiātam pretiātum pretiātōs pretiātās pretiāta
ablative pretiātō pretiātā pretiātō pretiātīs
vocative pretiāte pretiāta pretiātum pretiātī pretiātae pretiāta