pretiatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of pretiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prɛ.tiˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pret̪.t̪͡s̪iˈaː.t̪us]
Participle
pretiātus (feminine pretiāta, neuter pretiātum); first/second-declension participle
- (Late Latin) (having been) esteemed, prized, or valued
- (Medieval Latin) (having been) appraised, assessed, or valued
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pretiātus | pretiāta | pretiātum | pretiātī | pretiātae | pretiāta | |
| genitive | pretiātī | pretiātae | pretiātī | pretiātōrum | pretiātārum | pretiātōrum | |
| dative | pretiātō | pretiātae | pretiātō | pretiātīs | |||
| accusative | pretiātum | pretiātam | pretiātum | pretiātōs | pretiātās | pretiāta | |
| ablative | pretiātō | pretiātā | pretiātō | pretiātīs | |||
| vocative | pretiāte | pretiāta | pretiātum | pretiātī | pretiātae | pretiāta | |