probrus
Latin
Etymology
From probrum.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈprɔ.brʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈprɔː.brus]
Adjective
probrus (feminine probra, neuter probrum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | probrus | probra | probrum | probrī | probrae | probra | |
| genitive | probrī | probrae | probrī | probrōrum | probrārum | probrōrum | |
| dative | probrō | probrae | probrō | probrīs | |||
| accusative | probrum | probram | probrum | probrōs | probrās | probra | |
| ablative | probrō | probrā | probrō | probrīs | |||
| vocative | probre | probra | probrum | probrī | probrae | probra | |
References
- “probrus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- probrus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.