proculus
See also: Proculus
Latin
Etymology
From procul (“far”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈprɔ.kʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈprɔː.ku.lus]
Adjective
proculus (feminine procula, neuter proculum); first/second-declension adjective
- whose father is distant
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | proculus | procula | proculum | proculī | proculae | procula | |
| genitive | proculī | proculae | proculī | proculōrum | proculārum | proculōrum | |
| dative | proculō | proculae | proculō | proculīs | |||
| accusative | proculum | proculam | proculum | proculōs | proculās | procula | |
| ablative | proculō | proculā | proculō | proculīs | |||
| vocative | procule | procula | proculum | proculī | proculae | procula | |
References
- proculus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.