proditus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of prōdō.

Participle

prōditus (feminine prōdita, neuter prōditum); first/second-declension participle

  1. produced, published, proclaimed
  2. betrayed, surrendered, abandoned

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative prōditus prōdita prōditum prōditī prōditae prōdita
genitive prōditī prōditae prōditī prōditōrum prōditārum prōditōrum
dative prōditō prōditae prōditō prōditīs
accusative prōditum prōditam prōditum prōditōs prōditās prōdita
ablative prōditō prōditā prōditō prōditīs
vocative prōdite prōdita prōditum prōditī prōditae prōdita

References

  • proditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • "proditus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • proditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • tradition, history tells us: memoriae traditum est, memoriae (memoria) proditum est (without nobis)