profanatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of profānō.
Participle
profānātus (feminine profānāta, neuter profānātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | profānātus | profānāta | profānātum | profānātī | profānātae | profānāta | |
| genitive | profānātī | profānātae | profānātī | profānātōrum | profānātārum | profānātōrum | |
| dative | profānātō | profānātae | profānātō | profānātīs | |||
| accusative | profānātum | profānātam | profānātum | profānātōs | profānātās | profānāta | |
| ablative | profānātō | profānātā | profānātō | profānātīs | |||
| vocative | profānāte | profānāta | profānātum | profānātī | profānātae | profānāta | |