profecticius
Latin
Alternative forms
Etymology
From profectus (“derived from”) + -īcius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prɔ.fɛkˈtiː.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pro.fekˈt̪iː.t͡ʃi.us]
Adjective
profectīcius (feminine profectīcia, neuter profectīcium); first/second-declension adjective
- (Late Latin) that which comes from one's father or grandfather
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | profectīcius | profectīcia | profectīcium | profectīciī | profectīciae | profectīcia | |
| genitive | profectīciī | profectīciae | profectīciī | profectīciōrum | profectīciārum | profectīciōrum | |
| dative | profectīciō | profectīciae | profectīciō | profectīciīs | |||
| accusative | profectīcium | profectīciam | profectīcium | profectīciōs | profectīciās | profectīcia | |
| ablative | profectīciō | profectīciā | profectīciō | profectīciīs | |||
| vocative | profectīcie | profectīcia | profectīcium | profectīciī | profectīciae | profectīcia | |
Descendants
- → Catalan: profectici
- → English: profectitious
- → French: profectice
- → Italian: profettizio
- → Portuguese: profectício
- → Spanish: profecticio
References
- “profecticius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- profecticius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.