profectum

Latin

Etymology 1

Noun

prōfectum m

  1. accusative singular of prōfectus (advance, progress)

Etymology 2

Participle

prōfectum

  1. inflection of prōfectus (advanced, progressed; effected, accomplished, obtained):
    1. accusative masculine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter singular
    A vera caritate profectum non iam consilium, sed lamentum audi.
    Hear this - not an advice, but a complaint - expressed out of genuine affection. (Petrarca, Epistulae Familiares XXIV,3)

Verb

prōfectum

  1. accusative supine of prōficiō (to advance, to benefit, to help)

Etymology 3

Participle

prŏfectum

  1. inflection of prŏfectus (departed, left, having departed; derived from):
    1. accusative masculine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter singular

Verb

prŏfectum

  1. accusative supine of prŏficīscor (to set out, depart, leave)