prokrastinere

Danish

Etymology

From Latin prōcrāstināre.

Pronunciation

  • IPA(key): [pʁokʁɑsdiˈneˀʌ]

Verb

prokrastinere (imperative prokrastiner, infinitive at prokrastinere, present tense prokrastinerer, past tense prokrastinerede, perfect tense har prokrastineret)

  1. (formal) to procrastinate

Conjugation

Conjugation of prokrastinere
active passive
present prokrastinerer prokrastineres
past prokrastinerede
infinitive prokrastinere prokrastineres
imperative prokrastiner
participle
present prokrastinerende
past prokrastineret
(auxiliary verb have)
gerund prokrastineren

Synonyms

References

Norwegian Bokmål

Alternative forms

  • prokastinere (common misspelling)

Verb

prokrastinere

  1. to procrastinate

Conjugation

Conjugation of prokrastinere
infinitive å prokrastinere
present prokrastinerer
past prokrastinerte
present perfect har prokrastinert
imperative prokrastiner!
past participle
masculine/feminine prokrastinert
neuter prokrastinert
definite prokrastinerte
plural prokrastinerte
present participle prokrastinerende

References