prolatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of prōferō.
Participle
prōlātus (feminine prōlāta, neuter prōlātum); first/second-declension participle
- appearing etc.
- proffering etc.
- extending etc.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | prōlātus | prōlāta | prōlātum | prōlātī | prōlātae | prōlāta | |
| genitive | prōlātī | prōlātae | prōlātī | prōlātōrum | prōlātārum | prōlātōrum | |
| dative | prōlātō | prōlātae | prōlātō | prōlātīs | |||
| accusative | prōlātum | prōlātam | prōlātum | prōlātōs | prōlātās | prōlāta | |
| ablative | prōlātō | prōlātā | prōlātō | prōlātīs | |||
| vocative | prōlāte | prōlāta | prōlātum | prōlātī | prōlātae | prōlāta | |
References
- “prolatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “prolatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- prolatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- prolatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016