promeritus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of prōmereō.

Participle

prōmeritus (feminine prōmerita, neuter prōmeritum); first/second-declension participle

  1. deserved

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative prōmeritus prōmerita prōmeritum prōmeritī prōmeritae prōmerita
genitive prōmeritī prōmeritae prōmeritī prōmeritōrum prōmeritārum prōmeritōrum
dative prōmeritō prōmeritae prōmeritō prōmeritīs
accusative prōmeritum prōmeritam prōmeritum prōmeritōs prōmeritās prōmerita
ablative prōmeritō prōmeritā prōmeritō prōmeritīs
vocative prōmerite prōmerita prōmeritum prōmeritī prōmeritae prōmerita