promik
Polish
Etymology
From prom + -ik. First attested in the 16th century.[1]
Pronunciation
- Rhymes: -ɔmik
- Syllabification: pro‧mik
Noun
promik m inan
Declension
Declension of promik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | promik | promiki |
| genitive | promiku | promików |
| dative | promikowi | promikom |
| accusative | promik | promiki |
| instrumental | promikiem | promikami |
| locative | promiku | promikach |
| vocative | promiku | promiki |
References
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “[PROMIK”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]