promissus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of prōmittō.
Participle
prōmissus (feminine prōmissa, neuter prōmissum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | prōmissus | prōmissa | prōmissum | prōmissī | prōmissae | prōmissa | |
| genitive | prōmissī | prōmissae | prōmissī | prōmissōrum | prōmissārum | prōmissōrum | |
| dative | prōmissō | prōmissae | prōmissō | prōmissīs | |||
| accusative | prōmissum | prōmissam | prōmissum | prōmissōs | prōmissās | prōmissa | |
| ablative | prōmissō | prōmissā | prōmissō | prōmissīs | |||
| vocative | prōmisse | prōmissa | prōmissum | prōmissī | prōmissae | prōmissa | |
References
- “promissus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “promissus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- promissus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.