pronar
Ido
Etymology
Pronë + suffix ar. Borrowed from Byzantine Greek πρόνοιᾰ (prónoia; in the form of land grant).
Verb
pronar (present tense pronas, past tense pronis, future tense pronos, imperative pronez, conditional pronus)
- (intransitive) to pronate
Conjugation
| present | past | future | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| infinitive | pronar | pronir | pronor | ||||
| tense | pronas | pronis | pronos | ||||
| conditional | pronus | — | — | ||||
| imperative | pronez | — | — | ||||
| adjective active participle | pronanta | proninta | prononta | ||||
| adverbial active participle | pronante | proninte | prononte | ||||
| nominal active participle |
singular | pronanto | proninto | prononto | |||
| plural | pronanti | proninti | prononti | ||||