propinquans
Latin
Etymology
Present participle of propinquō.
Participle
propinquāns (genitive propinquantis); third-declension one-termination participle
- hastening near
- approaching
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | propinquāns | propinquantēs | propinquantia | ||
| genitive | propinquantis | propinquantium | |||
| dative | propinquantī | propinquantibus | |||
| accusative | propinquantem | propinquāns | propinquantēs propinquantīs |
propinquantia | |
| ablative | propinquante propinquantī1 |
propinquantibus | |||
| vocative | propinquāns | propinquantēs | propinquantia | ||
1When used purely as an adjective.