propitiatio
Latin
Noun
propitiātiō f (genitive propitiātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | propitiātiō | propitiātiōnēs |
| genitive | propitiātiōnis | propitiātiōnum |
| dative | propitiātiōnī | propitiātiōnibus |
| accusative | propitiātiōnem | propitiātiōnēs |
| ablative | propitiātiōne | propitiātiōnibus |
| vocative | propitiātiō | propitiātiōnēs |
Descendants
- → English: propitiation
References
- “propitiatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "propitiatio", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- propitiatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.