propitiatorius
Latin
Etymology
propitiātor (“a propitiator”) + -ius (forms adjectives from nouns)
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [prɔ.pɪ.ti.aːˈtoː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pro.pit̪.t̪͡s̪i.aˈt̪ɔː.ri.us]
Adjective
propitiātōrius (feminine propitiātōria, neuter propitiātōrium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | propitiātōrius | propitiātōria | propitiātōrium | propitiātōriī | propitiātōriae | propitiātōria | |
| genitive | propitiātōriī | propitiātōriae | propitiātōriī | propitiātōriōrum | propitiātōriārum | propitiātōriōrum | |
| dative | propitiātōriō | propitiātōriae | propitiātōriō | propitiātōriīs | |||
| accusative | propitiātōrium | propitiātōriam | propitiātōrium | propitiātōriōs | propitiātōriās | propitiātōria | |
| ablative | propitiātōriō | propitiātōriā | propitiātōriō | propitiātōriīs | |||
| vocative | propitiātōrie | propitiātōria | propitiātōrium | propitiātōriī | propitiātōriae | propitiātōria | |
Derived terms
Descendants
- English: propitiatory
References
- “propitiatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- propitiatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.