propudianus
Latin
Etymology
From propudium (“scandal, infamy”) + -ānus (“-an: forming adjectives”), q.v.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [proː.pʊ.diˈaː.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [pro.pu.d̪iˈaː.nus]
Adjective
prōpudiānus (feminine prōpudiāna, neuter prōpudiānum); first/second-declension adjective
- infamous; disgraceful, scandalous
- Müll., Fest., p. 238:
- ...propudianus porcus dictus est...
- Müll., Fest., p. 238:
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | prōpudiānus | prōpudiāna | prōpudiānum | prōpudiānī | prōpudiānae | prōpudiāna | |
| genitive | prōpudiānī | prōpudiānae | prōpudiānī | prōpudiānōrum | prōpudiānārum | prōpudiānōrum | |
| dative | prōpudiānō | prōpudiānae | prōpudiānō | prōpudiānīs | |||
| accusative | prōpudiānum | prōpudiānam | prōpudiānum | prōpudiānōs | prōpudiānās | prōpudiāna | |
| ablative | prōpudiānō | prōpudiānā | prōpudiānō | prōpudiānīs | |||
| vocative | prōpudiāne | prōpudiāna | prōpudiānum | prōpudiānī | prōpudiānae | prōpudiāna | |
References
- "propudianus", Lewis & Short Latin Dictionary, 1879.