proruptus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of prōrumpō.

Participle

prōruptus (feminine prōrupta, neuter prōruptum); first/second-declension participle

  1. burst forth
  2. unrestrained

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative prōruptus prōrupta prōruptum prōruptī prōruptae prōrupta
genitive prōruptī prōruptae prōruptī prōruptōrum prōruptārum prōruptōrum
dative prōruptō prōruptae prōruptō prōruptīs
accusative prōruptum prōruptam prōruptum prōruptōs prōruptās prōrupta
ablative prōruptō prōruptā prōruptō prōruptīs
vocative prōrupte prōrupta prōruptum prōruptī prōruptae prōrupta

References

  • proruptus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • proruptus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • proruptus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.