prorutus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of prōruō.

Participle

prōrutus (feminine prōruta, neuter prōrutum); first/second-declension participle

  1. overthrown, overturned
  2. demolished

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative prōrutus prōruta prōrutum prōrutī prōrutae prōruta
genitive prōrutī prōrutae prōrutī prōrutōrum prōrutārum prōrutōrum
dative prōrutō prōrutae prōrutō prōrutīs
accusative prōrutum prōrutam prōrutum prōrutōs prōrutās prōruta
ablative prōrutō prōrutā prōrutō prōrutīs
vocative prōrute prōruta prōrutum prōrutī prōrutae prōruta

References

  • prorutus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • prorutus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • prorutus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.