przymiotnik
Polish
Etymology
From przymiot + -nik. Calque of Latin adiectīvum. Compare Ukrainian прикме́тник (prykmétnyk).
Pronunciation
- IPA(key): /pʂɘˈmjɔt.ɲik/
Audio: (file) - Rhymes: -ɔtɲik
- Syllabification: przy‧miot‧nik
Noun
przymiotnik m inan
- (grammar) adjective (a word that modifies a noun or noun phrase or describes a noun’s referent)
- Synonym: (uncommon) adiektyw
Declension
Declension of przymiotnik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | przymiotnik | przymiotniki |
| genitive | przymiotnika | przymiotników |
| dative | przymiotnikowi | przymiotnikom |
| accusative | przymiotnik | przymiotniki |
| instrumental | przymiotnikiem | przymiotnikami |
| locative | przymiotniku | przymiotnikach |
| vocative | przymiotniku | przymiotniki |
Derived terms
Further reading
- przymiotnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przymiotnik in Polish dictionaries at PWN