przytoczenie

Polish

Etymology

From przytoczyć +‎ -enie.

Pronunciation

  • IPA(key): /pʂɘ.tɔˈt͡ʂɛ.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛɲɛ
  • Syllabification: przy‧to‧cze‧nie

Noun

przytoczenie n

  1. verbal noun of przytoczyć
  2. quotation, citation
    Synonym: cytat

Declension

Declension of przytoczenie
singular plural
nominative przytoczenie przytoczenia
genitive przytoczenia przytoczeń
dative przytoczeniu przytoczeniom
accusative przytoczenie przytoczenia
instrumental przytoczeniem przytoczeniami
locative przytoczeniu przytoczeniach
vocative przytoczenie przytoczenia

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.