przywilej
Polish
Etymology
Learned borrowing from Latin prīvilēgium.
Pronunciation
Audio: (file) - Rhymes: -ilɛj
- Syllabification: przy‧wi‧lej
Noun
przywilej m inan
- privilege (particular benefit, advantage, or favor; a right or immunity enjoyed by some but not others; a prerogative, preferential treatment)
- (historical, law) privilege (decree issued by the ruler, by virtue of which some individuals or the whole state gained certain powers)
- (Lasovia) synonym of nałóg (“bad habit, vice”)
Declension
Declension of przywilej
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | przywilej | przywileje |
| genitive | przywileju | przywilejów/przywilei |
| dative | przywilejowi | przywilejom |
| accusative | przywilej | przywileje |
| instrumental | przywilejem | przywilejami |
| locative | przywileju | przywilejach |
| vocative | przywileju | przywileje |
Further reading
- przywilej in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- przywilej in Polish dictionaries at PWN
- przywilej in PWN's encyclopedia
- Oskar Kolberg (1865) “przywileje”, in Lud. Jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce. Serya II. Sandomierskie (in Polish), page 264