psychicus
Latin
Etymology
From Ancient Greek ψῡχικός (psūkhikós). By surface analysis, psȳchē + -icus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈpsyː.kʰɪ.kʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈpsiː.ki.kus]
Adjective
psȳchicus (feminine psȳchica, neuter psȳchicum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | psȳchicus | psȳchica | psȳchicum | psȳchicī | psȳchicae | psȳchica | |
| genitive | psȳchicī | psȳchicae | psȳchicī | psȳchicōrum | psȳchicārum | psȳchicōrum | |
| dative | psȳchicō | psȳchicae | psȳchicō | psȳchicīs | |||
| accusative | psȳchicum | psȳchicam | psȳchicum | psȳchicōs | psȳchicās | psȳchica | |
| ablative | psȳchicō | psȳchicā | psȳchicō | psȳchicīs | |||
| vocative | psȳchice | psȳchica | psȳchicum | psȳchicī | psȳchicae | psȳchica | |
Descendants
References
- “psychicus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- psychicus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.