pumiceus
Latin
Adjective
pūmiceus (feminine pūmicea, neuter pūmiceum); first/second-declension adjective
- (relational) pumice
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | pūmiceus | pūmicea | pūmiceum | pūmiceī | pūmiceae | pūmicea | |
| genitive | pūmiceī | pūmiceae | pūmiceī | pūmiceōrum | pūmiceārum | pūmiceōrum | |
| dative | pūmiceō | pūmiceae | pūmiceō | pūmiceīs | |||
| accusative | pūmiceum | pūmiceam | pūmiceum | pūmiceōs | pūmiceās | pūmicea | |
| ablative | pūmiceō | pūmiceā | pūmiceō | pūmiceīs | |||
| vocative | pūmicee | pūmicea | pūmiceum | pūmiceī | pūmiceae | pūmicea | |
References
- De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 498