putatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of putō.
Participle
putātus (feminine putāta, neuter putātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | putātus | putāta | putātum | putātī | putātae | putāta | |
| genitive | putātī | putātae | putātī | putātōrum | putātārum | putātōrum | |
| dative | putātō | putātae | putātō | putātīs | |||
| accusative | putātum | putātam | putātum | putātōs | putātās | putāta | |
| ablative | putātō | putātā | putātō | putātīs | |||
| vocative | putāte | putāta | putātum | putātī | putātae | putāta | |