putidus
Latin
Etymology
From pūteō (“I stink”, “I am rotten or putrid”) + -idus (“tending to”, suffix forming adjectives).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈpuː.tɪ.dʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈpuː.t̪i.d̪us]
Adjective
pūtidus (feminine pūtida, neuter pūtidum, comparative pūtidior, superlative pūtidissimus, adverb pūtidē); first/second-declension adjective
- (literally) rotten, decaying, spoiled, fetid
- (transferred senses)
- (derogatory, of persons) old, half-rotten, withered, decrepit
- (of actions, utterances, etc.) tiresome, wearisome, objectionable, vexatious, offensive, disagreeable, disgusting
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | pūtidus | pūtida | pūtidum | pūtidī | pūtidae | pūtida | |
genitive | pūtidī | pūtidae | pūtidī | pūtidōrum | pūtidārum | pūtidōrum | |
dative | pūtidō | pūtidae | pūtidō | pūtidīs | |||
accusative | pūtidum | pūtidam | pūtidum | pūtidōs | pūtidās | pūtida | |
ablative | pūtidō | pūtidā | pūtidō | pūtidīs | |||
vocative | pūtide | pūtida | pūtidum | pūtidī | pūtidae | pūtida |
Derived terms
- pūtidē
- pūtidiusculus
- pūtidulus
Descendants
References
- “pūtĭdus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “putidus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- pūtĭdus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 1,281/3.
- “pūtidus” on page 1,526/1 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)