quaestionarius
Latin
Etymology
Found in post-Augustan or Late Latin. From quaestiōnō, from quaestiō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʷae̯s.ti.oːˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kʷes.t̪i.oˈnaː.ri.us]
Noun
quaestiōnārius m (genitive quaestiōnāriī or quaestiōnārī); second declension
- (Late Latin) a torturer or executioner[1]
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | quaestiōnārius | quaestiōnāriī |
| genitive | quaestiōnāriī quaestiōnārī1 |
quaestiōnāriōrum |
| dative | quaestiōnāriō | quaestiōnāriīs |
| accusative | quaestiōnārium | quaestiōnāriōs |
| ablative | quaestiōnāriō | quaestiōnāriīs |
| vocative | quaestiōnārie | quaestiōnāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
Descendants
- Coptic: ⲕⲉⲥⲧⲱⲛⲁⲣⲓⲟⲥ (kestōnarios)
- English: questionnaire
- French: questionnaire
- Galician: cuestionario, costeiro
- Italian: questionario
- Norman: tchestionnaithe
- Piedmontese: questionari
- Portuguese: questionário
- Romanian: chestionar
- Spanish: cuestionario