quaestoricius
Latin
Etymology
From quaestōr- + -icius.[1][2]
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʷae̯s.toːˈrɪ.ki.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kʷes.t̪oˈriː.t͡ʃi.us]
Adjective
quaestōricius (feminine quaestōricia, neuter quaestōricium); first/second-declension adjective
- (relational) quaestor
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | quaestōricius | quaestōricia | quaestōricium | quaestōriciī | quaestōriciae | quaestōricia | |
| genitive | quaestōriciī | quaestōriciae | quaestōriciī | quaestōriciōrum | quaestōriciārum | quaestōriciōrum | |
| dative | quaestōriciō | quaestōriciae | quaestōriciō | quaestōriciīs | |||
| accusative | quaestōricium | quaestōriciam | quaestōricium | quaestōriciōs | quaestōriciās | quaestōricia | |
| ablative | quaestōriciō | quaestōriciā | quaestōriciō | quaestōriciīs | |||
| vocative | quaestōricie | quaestōricia | quaestōricium | quaestōriciī | quaestōriciae | quaestōricia | |
References
- “quaestoricius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- quaestoricius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.