quattuorviratus
Latin
Etymology
From quattuorvir + -ātus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [kʷat.tu.ɔr.wɪˈraː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [kʷat̪.t̪u.or.viˈraː.t̪us]
Noun
quattuorvirātus m (genitive quattuorvirātūs); fourth declension
- quattuorvirate (rank or office of a quattuorvir)
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | quattuorvirātus | quattuorvirātūs |
| genitive | quattuorvirātūs | quattuorvirātuum |
| dative | quattuorvirātuī | quattuorvirātibus |
| accusative | quattuorvirātum | quattuorvirātūs |
| ablative | quattuorvirātū | quattuorvirātibus |
| vocative | quattuorvirātus | quattuorvirātūs |
References
- “quattuorviratus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- quattuorviratus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.