quetus
Latin
Adjective
quētus (feminine quēta, neuter quētum); first/second-declension adjective (nonstandard)
- alternative form of quiētus (found in Pompeii; unstressed /i/ > [j] in hiatus, then deleted before /eː/[1] as in parēs)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | quētus | quēta | quētum | quētī | quētae | quēta | |
| genitive | quētī | quētae | quētī | quētōrum | quētārum | quētōrum | |
| dative | quētō | quētae | quētō | quētīs | |||
| accusative | quētum | quētam | quētum | quētōs | quētās | quēta | |
| ablative | quētō | quētā | quētō | quētīs | |||
| vocative | quēte | quēta | quētum | quētī | quētae | quēta | |
Descendants
- see: quiētus
References
- ^ Väänänen, Veikko. 1981. Introduction au latin vulgaire (3rd ed.). Paris: Klincksieck. §79.