ríge
See also: rige
Irish
Noun
ríge f
- genitive singular of ríog
Old Irish
Etymology
From Proto-Celtic *rīgyom, whence also Proto-Germanic *rīkiją. Also see rí (“king”).
Noun
ríge n
Inflection
| singular | dual | plural | |
|---|---|---|---|
| nominative | rígeN | rígeL | rígeL |
| vocative | rígeN | rígeL | rígeL |
| accusative | rígeN | rígeL | rígeL |
| genitive | rígiL | rígeL | rígeN |
| dative | rígiuL | rígib | rígib |
Initial mutations of a following adjective:
- H = triggers aspiration
- L = triggers lenition
- N = triggers nasalization