ríkisborgararéttur
Icelandic
Etymology
From ríkisborgara (“citizen”) + réttur (“right”, “law”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈriːcɪsˌpɔrkaraˌrjɛhtʏr/
- Rhymes: -ɛhtʏr
Noun
ríkisborgararéttur m (genitive singular ríkisborgararéttar, no plural)
- citizenship
- Synonym: ríkisfang
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | ríkisborgararéttur | ríkisborgararétturinn |
| accusative | ríkisborgararétt | ríkisborgararéttinn |
| dative | ríkisborgararétti | ríkisborgararéttinum |
| genitive | ríkisborgararéttar | ríkisborgararéttarins |
Related terms
- ríkisborgari (“citizen”)