ríkisborgararéttur

Icelandic

Etymology

From ríkisborgara (citizen) +‎ réttur (right”, “law).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈriːcɪsˌpɔrkaraˌrjɛhtʏr/
  • Rhymes: -ɛhtʏr

Noun

ríkisborgararéttur m (genitive singular ríkisborgararéttar, no plural)

  1. citizenship
    Synonym: ríkisfang

Declension

Declension of ríkisborgararéttur (sg-only masculine, based on réttur)
singular
indefinite definite
nominative ríkisborgararéttur ríkisborgararétturinn
accusative ríkisborgararétt ríkisborgararéttinn
dative ríkisborgararétti ríkisborgararéttinum
genitive ríkisborgararéttar ríkisborgararéttarins