równanie

Polish

Etymology

From równać +‎ -anie. Calque of French équation or German Gleichung.

Pronunciation

  • IPA(key): /ruvˈna.ɲɛ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aɲɛ
  • Syllabification: rów‧na‧nie

Noun

równanie n

  1. (uncountable) verbal noun of równać
  2. (countable, mathematics) equation (assertion that two expressions are equal, expressed by writing the two expressions separated by an equal sign; in mathematical problems, equations describe various essential aspects of the problem, each of which contributes to the resolution of the problem in part)

Declension

Declension of równanie
singular plural
nominative równanie równania
genitive równania równań
dative równaniu równaniom
accusative równanie równania
instrumental równaniem równaniami
locative równaniu równaniach
vocative równanie równania

Derived terms

nouns
  • równanie bikwadratowe
  • równanie całkowe
  • równanie chemiczne
  • równanie drugiego stopnia
  • równanie dwukwadratowe
  • równanie kwadratowe
  • równanie liniowe
  • równanie logarytmiczne
  • równanie niewymierne
  • równanie pierwiastkowe
  • równanie pierwszego stopnia
  • równanie różniczkowe
  • równanie sprzeczne
  • równanie trygonometryczne
  • równanie wykładnicze

Further reading

  • równanie in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • równanie in Polish dictionaries at PWN
  • równanie in PWN's encyclopedia
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.