rękodzielnik

Polish

Etymology

From rękodzieło +‎ -nik.

Pronunciation

  • IPA(key): /rɛŋ.kɔˈd͡ʑɛl.ɲik/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛlɲik
  • Syllabification: rę‧ko‧dziel‧nik

Noun

rękodzielnik m pers (female equivalent rękodzielniczka)

  1. handicraftsman

Declension

Declension of rękodzielnik
singular plural
nominative rękodzielnik rękodzielnicy/rękodzielniki (deprecative)
genitive rękodzielnika rękodzielników
dative rękodzielnikowi rękodzielnikom
accusative rękodzielnika rękodzielników
instrumental rękodzielnikiem rękodzielnikami
locative rękodzielniku rękodzielnikach
vocative rękodzielniku rękodzielnicy

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.