racchiocciolare
Italian
Etymology
From ra- + acchiocciolare.
Verb
racchiocciolàre (first-person singular present racchiòcciolo, first-person singular past historic racchiocciolài, past participle racchiocciolàto, auxiliary avére)
Conjugation
Conjugation of racchiocciolàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | racchiocciolàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | racchiocciolàndo | |||
| present participle | racchiocciolànte | past participle | racchiocciolàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | racchiòcciolo | racchiòccioli | racchiòcciola | racchioccioliàmo | racchiocciolàte | racchiòcciolano |
| imperfect | racchiocciolàvo | racchiocciolàvi | racchiocciolàva | racchiocciolavàmo | racchiocciolavàte | racchiocciolàvano |
| past historic | racchiocciolài | racchiocciolàsti | racchiocciolò | racchiocciolàmmo | racchiocciolàste | racchiocciolàrono |
| future | racchiocciolerò | racchiocciolerài | racchiocciolerà | racchiocciolerémo | racchioccioleréte | racchiocciolerànno |
| conditional | racchiocciolerèi | racchiocciolerésti | racchiocciolerèbbe, racchiocciolerébbe | racchiocciolerémmo | racchioccioleréste | racchiocciolerèbbero, racchiocciolerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | racchiòccioli | racchiòccioli | racchiòccioli | racchioccioliàmo | racchioccioliàte | racchiòcciolino |
| imperfect | racchiocciolàssi | racchiocciolàssi | racchiocciolàsse | racchiocciolàssimo | racchiocciolàste | racchiocciolàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| racchiòcciola | racchiòccioli | racchioccioliàmo | racchiocciolàte | racchiòcciolino | ||
| negative imperative | non racchiocciolàre | non racchiòccioli | non racchioccioliàmo | non racchiocciolàte | non racchiòcciolino | |