racenteagian
Old English
Etymology
Equivalent to racentēag + -ian.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈrɑ.kenˌtæ͜ɑː.ɡi.ɑn/, [ˈrɑ.kenˌtæ͜ɑː.ɣi.ɑn]
Verb
racentēagian
- to chain
Conjugation
Conjugation of racentēagian (weak, class 2)
| infinitive | racentēagian | racentēagienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | racentēagiġe | racentēagode |
| second person singular | racentēagast | racentēagodest |
| third person singular | racentēagaþ | racentēagode |
| plural | racentēagiaþ | racentēagodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | racentēagiġe | racentēagode |
| plural | racentēagiġen | racentēagoden |
| imperative | ||
| singular | racentēaga | |
| plural | racentēagiaþ | |
| participle | present | past |
| racentēagiende | (ġe)racentēagod | |