rakkase
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish رقاصه, from Arabic رَقَّاصَة (raqqāṣa). By surface analysis, rakkas + -e.
Noun
rakkase (definite accusative rakkaseyi, plural rakkaseler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | rakkase | rakkaseler |
| definite accusative | rakkaseyi | rakkaseleri |
| dative | rakkaseye | rakkaselere |
| locative | rakkasede | rakkaselerde |
| ablative | rakkaseden | rakkaselerden |
| genitive | rakkasenin | rakkaselerin |