rancicare
Italian
Verb
rancicàre (first-person singular present ràncico, first-person singular past historic rancicài, past participle rancicàto, auxiliary avére) (intransitive, regional, Tuscan)
- to cough slightly (either to clear the throat, due to irritation or to get someone's attention) [auxiliary avere]
Conjugation
Conjugation of rancicàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | rancicàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | rancicàndo | |||
| present participle | rancicànte | past participle | rancicàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | ràncico | ràncichi | ràncica | rancichiàmo | rancicàte | ràncicano |
| imperfect | rancicàvo | rancicàvi | rancicàva | rancicavàmo | rancicavàte | rancicàvano |
| past historic | rancicài | rancicàsti | rancicò | rancicàmmo | rancicàste | rancicàrono |
| future | rancicherò | rancicherài | rancicherà | rancicherémo | rancicheréte | rancicherànno |
| conditional | rancicherèi | rancicherésti | rancicherèbbe, rancicherébbe | rancicherémmo | rancicheréste | rancicherèbbero, rancicherébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | ràncichi | ràncichi | ràncichi | rancichiàmo | rancichiàte | ràncichino |
| imperfect | rancicàssi | rancicàssi | rancicàsse | rancicàssimo | rancicàste | rancicàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| ràncica | ràncichi | rancichiàmo | rancicàte | ràncichino | ||
| negative imperative | non rancicàre | non ràncichi | non rancichiàmo | non rancicàte | non ràncichino | |