rangaigh

Irish

Etymology

Verb

rangaigh (present analytic rangaíonn, future analytic rangóidh, verbal noun rangú, past participle rangaithe)

to classify; grade, assort

Conjugation

conjugation of rangaigh (second conjugation)

tense	singular			plural			relative	autonomous
verbal noun	rangú
past participle	rangaithe
tense	first	second	third	first	second	third	relative	autonomous
indicative
present	rangaím	rangaíonn tú; rangaír^†	rangaíonn sé, sí	rangaímid; rangaíonn muid	rangaíonn sibh	rangaíonn siad; rangaíd^†	a rangaíonn; a rangaíos	rangaítear
past	rangaigh mé; rangaíos	rangaigh tú; rangaís	rangaigh sé, sí	rangaíomar; rangaigh muid	rangaigh sibh; rangaíobhair	rangaigh siad; rangaíodar	a rangaigh / ar rangaigh*	rangaíodh
past habitual	rangaínn	rangaíteá	rangaíodh sé, sí	rangaímis; rangaíodh muid	rangaíodh sibh	rangaídís; rangaíodh siad	a rangaíodh / a rangaíodh*	rangaítí
future	rangóidh mé; rangód; rangóchaidh mé^†	rangóidh tú; rangóir^†; rangóchaidh tú^†	rangóidh sé, sí; rangóchaidh sé, sí^†	rangóimid; rangóidh muid; rangóchaimid^†; rangóchaidh muid^†	rangóidh sibh; rangóchaidh sibh^†	rangóidh siad; rangóid^†; rangóchaidh siad^†	a rangóidh; a rangós; a rangóchaidh^†; a rangóchas^†	rangófar; rangóchar^†
conditional	rangóinn; rangóchainn^†	rangófá; rangóchthá^†	rangódh sé, sí; rangóchadh sé, sí^†	rangóimis; rangódh muid; rangóchaimis^†; rangóchadh muid^†	rangódh sibh; rangóchadh sibh^†	rangóidís; rangódh siad; rangóchadh siad^†	a rangódh; a rangóchadh^† / a rangódh; a rangóchadh^†	rangófaí; rangóchthaí^†
subjunctive
present	go rangaí mé; go rangaíod^†	go rangaí tú; go rangaír^†	go rangaí sé, sí	go rangaímid; go rangaí muid	go rangaí sibh	go rangaí siad; go rangaíd^†	—	go rangaítear
past	dá rangaínn	dá rangaíteá	dá rangaíodh sé, sí	dá rangaímis; dá rangaíodh muid	dá rangaíodh sibh	dá rangaídís; dá rangaíodh siad	—	dá rangaítí
imperative
–	rangaím	rangaigh	rangaíodh sé, sí	rangaímis	rangaígí; rangaídh^†	rangaídís	—	rangaítear

* indirect relative
† archaic or dialect form