rassignare
Italian
Verb
rassignàre (first-person singular present rassìgno, first-person singular past historic rassignài, past participle rassignàto, auxiliary avére) (archaic)
- alternative form of rassegnare
Conjugation
Conjugation of rassignàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | rassignàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | rassignàndo | |||
| present participle | rassignànte | past participle | rassignàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | rassìgno | rassìgni | rassìgna | rassigniàmo | rassignàte | rassìgnano |
| imperfect | rassignàvo | rassignàvi | rassignàva | rassignavàmo | rassignavàte | rassignàvano |
| past historic | rassignài | rassignàsti | rassignò | rassignàmmo | rassignàste | rassignàrono |
| future | rassignerò | rassignerài | rassignerà | rassignerémo | rassigneréte | rassignerànno |
| conditional | rassignerèi | rassignerésti | rassignerèbbe, rassignerébbe | rassignerémmo | rassigneréste | rassignerèbbero, rassignerébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | rassìgni | rassìgni | rassìgni | rassigniàmo | rassigniàte | rassìgnino |
| imperfect | rassignàssi | rassignàssi | rassignàsse | rassignàssimo | rassignàste | rassignàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| rassìgna | rassìgni | rassigniàmo | rassignàte | rassìgnino | ||
| negative imperative | non rassignàre | non rassìgni | non rassigniàmo | non rassignàte | non rassìgnino | |