rateu
Catalan
Verb
rateu
- inflection of ratar:
- second-person plural present indicative/subjunctive
- second-person plural imperative
Romanian
Etymology
Noun
rateu n (plural rateuri)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | rateu | rateul | rateuri | rateurile | |
| genitive-dative | rateu | rateului | rateuri | rateurilor | |
| vocative | rateule | rateurilor | |||