ratificare

See also: ratificaré

Italian

Etymology

Borrowed from Medieval Latin ratificāre, from Latin ratus (established, authoritative; fixed, certain) + faciō (to make).

Pronunciation

  • IPA(key): /ra.ti.fiˈka.re/
  • Rhymes: -are
  • Hyphenation: ra‧ti‧fi‧cà‧re

Verb

ratificàre (first-person singular present ratìfico, first-person singular past historic ratificài, past participle ratificàto, auxiliary avére)

  1. (transitive) to approve
  2. (transitive) to ratify, sign off on

Conjugation

Latin

Pronunciation

Verb

ratificāre

  1. inflection of ratificō:
    1. second-person singular present passive indicative/imperative
    2. present active infinitive

Romanian

Etymology

From ratifica +‎ -re.

Noun

ratificare f (plural ratificări)

  1. ratification

Declension

Declension of ratificare
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative ratificare ratificarea ratificări ratificările
genitive-dative ratificări ratificării ratificări ratificărilor
vocative ratificare, ratificareo ratificărilor

Spanish

Verb

ratificare

  1. first/third-person singular future subjunctive of ratificar