reatus

Latin

Etymology

From reus +‎ -ātus.

Noun

reātus m (genitive reātūs); fourth declension

  1. state of being accused
  2. appearance of an accused person
  3. guilt

Declension

Fourth-declension noun.

singular plural
nominative reātus reātūs
genitive reātūs reātuum
dative reātuī reātibus
accusative reātum reātūs
ablative reātū reātibus
vocative reātus reātūs

Derived terms

  • reātitūdō

Descendants

  • Catalan: reat
  • Italian: reato
  • Ladin: reat
  • Piedmontese: reà
  • Portuguese: reato
  • Spanish: reato

References