rechan
See also: rechán
Cimbrian
Etymology
From Middle High German rëchen, from Old High German rëhhan, from Proto-Germanic *rekaną. Cognate with German rechen, Gothic 𐍂𐌹𐌺𐌰𐌽 (rikan), also Latin regō, Old Irish at·reig, Ancient Greek ὀρέγω (orégō).
Verb
rechan (third-person singular present indicative rechet, past participle garechet, auxiliary haban)
- (Sette Comuni) to rake
Conjugation
Conjugation of rechan
| infinitive | rechan | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | rechanten | ||||
| past participle | garechet | ||||
| auxiliary | haban | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| present | ich reche | bar rechan | i | ich reche | bar rechan |
| du rechest | iart rechet | du rechest | iart rechet | ||
| ear rechet | ze rechent | ear reche | ze rechan | ||
| preterite (composed) |
ich han garechet | bar haban garechet | ii | ich rechate | bar rechatan |
| du hast garechet | iart habet garechet | du rechatest | iart rechatet | ||
| ear hat garechet | ze habent garechet | ear rechate | ze rechatan | ||
| imperative | — | rechabar | |||
| rech (du) | rechet (iart) | ||||
| reche (ear) | rechan (ze) | ||||
References
- “rechan” in Martalar, Umberto Martello, Bellotto, Alfonso (1974) Dizionario della lingua Cimbra dei Sette Communi vicentini, 1st edition, Roana, Italy: Instituto di Cultura Cimbra A. Dal Pozzo
Old High German
Verb
rëchan
- alternative form of rëhhan