rechtlijnig

Dutch

Etymology

From recht (“straight”) +‎ lijn (“line”) +‎ -ig (“-y”).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

rechtlijnig (comparative rechtlijniger, superlative rechtlijnigst)

  1. rectilinear
  2. (figuratively) stiff, rigid, inflexible

Declension

Declension of rechtlijnig
uninflected rechtlijnig
inflected rechtlijnige
comparative rechtlijniger
positive comparative superlative
predicative/adverbial rechtlijnig rechtlijniger het rechtlijnigst
het rechtlijnigste
indefinite m./f. sing. rechtlijnige rechtlijnigere rechtlijnigste
n. sing. rechtlijnig rechtlijniger rechtlijnigste
plural rechtlijnige rechtlijnigere rechtlijnigste
definite rechtlijnige rechtlijnigere rechtlijnigste
partitive rechtlijnigs rechtlijnigers —
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.