recim
Turkish
Alternative forms
- recm
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish رجم (recim), from Arabic رَجْم (rajm).
Pronunciation
- IPA(key): /ɾeˈdʒim/
- Hyphenation: re‧cim
Noun
recim (definite accusative recmi, plural recimler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | recim | recimler |
| definite accusative | recmi | recimleri |
| dative | recme | recimlere |
| locative | recimde | recimlerde |
| ablative | recimden | recimlerden |
| genitive | recmin | recimlerin |
Derived terms
- recmetmek
Further reading
- “recim”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
- Nişanyan, Sevan (2002–) “recm”, in Nişanyan Sözlük