reconciliandus
Latin
Etymology
Future passive participle of reconciliō
Participle
reconciliandus (feminine reconcilianda, neuter reconciliandum); first/second-declension participle
- which is to be reconciling
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | reconciliandus | reconcilianda | reconciliandum | reconciliandī | reconciliandae | reconcilianda | |
| genitive | reconciliandī | reconciliandae | reconciliandī | reconciliandōrum | reconciliandārum | reconciliandōrum | |
| dative | reconciliandō | reconciliandae | reconciliandō | reconciliandīs | |||
| accusative | reconciliandum | reconciliandam | reconciliandum | reconciliandōs | reconciliandās | reconcilianda | |
| ablative | reconciliandō | reconciliandā | reconciliandō | reconciliandīs | |||
| vocative | reconciliande | reconcilianda | reconciliandum | reconciliandī | reconciliandae | reconcilianda | |