recredutus
Latin
Alternative forms
- recrēditus
Etymology
Perfect passive participle of recrēdō (“commend, confess, exhaust”).
Participle
recrēdūtus (feminine recrēdūta, neuter recrēdūtum); first/second-declension participle (Medieval Latin)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | recrēdūtus | recrēdūta | recrēdūtum | recrēdūtī | recrēdūtae | recrēdūta | |
| genitive | recrēdūtī | recrēdūtae | recrēdūtī | recrēdūtōrum | recrēdūtārum | recrēdūtōrum | |
| dative | recrēdūtō | recrēdūtae | recrēdūtō | recrēdūtīs | |||
| accusative | recrēdūtum | recrēdūtam | recrēdūtum | recrēdūtōs | recrēdūtās | recrēdūta | |
| ablative | recrēdūtō | recrēdūtā | recrēdūtō | recrēdūtīs | |||
| vocative | recrēdūte | recrēdūta | recrēdūtum | recrēdūtī | recrēdūtae | recrēdūta | |