rectificandus
Latin
Etymology
Future passive participle of rectificō.
Participle
rēctificandus (feminine rēctificanda, neuter rēctificandum); first/second-declension participle
- which is to be rectified, regulated, controlled
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | rēctificandus | rēctificanda | rēctificandum | rēctificandī | rēctificandae | rēctificanda | |
| genitive | rēctificandī | rēctificandae | rēctificandī | rēctificandōrum | rēctificandārum | rēctificandōrum | |
| dative | rēctificandō | rēctificandae | rēctificandō | rēctificandīs | |||
| accusative | rēctificandum | rēctificandam | rēctificandum | rēctificandōs | rēctificandās | rēctificanda | |
| ablative | rēctificandō | rēctificandā | rēctificandō | rēctificandīs | |||
| vocative | rēctificande | rēctificanda | rēctificandum | rēctificandī | rēctificandae | rēctificanda | |